گزارش گاردین از تبعات گسترده شیوع کرونا بر اقتصاد جهانی؛ فرآیندهای مالی در پساکرونا چه تغییری می نمایند؟ - لیسون

به گزارش خبرنگاران به نقل از انتخاب؛ لری الیوت در گاردین نوشت: بازارهای مالی به خاطر رشد نسبی بازار سهام طی یک هفته گذشته تصور می نمایند که شرایط بد و بحرانی تمام شده است. این رشد نسبی به این دلیل رخ داد که بعضی کشورها آغاز به برداشتن محدودیت های اعمال شده برای مقابله با بیماری همه گیر کووید-19 می نمایند. امیدوارم که به زودی در امتداد وال استریت فعالیت های مالی از سر گرفته گردد.

در ادامه این مطلب آمده است:

در حال حاضر نمی توان شدت تاثیرات کرونا را پیش بینی کرد. این اتفاقی بود که اقتصاددانان آن را یک شوک برون زا می نامند: چرا که اگرچه تأثیرات زیادی دارد اما از خارج از اراده خود سیستم است.

بنابراین، این استدلال وقتی روشن تر می گردد که می بینیم صندوق بین المللی پول می گوید از زمان رکود عظیم به این سو اقتصاد دنیای امروز بدترین شرایط خود را تجربه می نماید. کووید-19 به معنای پایان دنیای شدن نیست بلکه تنها طغیانی علیه آن است.

این دیدگاه که هیچ چیز اساسی در نتیجه تاثیرات مالی این بحران تغییر نخواهد کرد، ممکن است درست باشد. البته همیشه صحبت های زیادی در خصوص چگونگی اصلاح بنیاد سرمایه داری دنیای پس از بحران بانکی سال 2008 وجود داشته است.

اکنون ممکن است سیستم مالی نسبت به سال 2008 مقاوم تر باشد اما اقتصاد دنیای به عنوان یک کل امروز با کمترین حاشیه ممکن کار می نماید. این نکته از بالا به پایین صادق است. این تصویر واقعی در 30 سال گذشته که بازارهای دنیای به ویژه بازارهای مالی از نظر اندازه و دامنه افزایش یافته اند حقیقت دارد. طی این سال ها زنجیره تأمین طولانی و پیچیده ای ایجاد شده است.

توسعه مؤسسات دنیای قوی تر ممکن است برای محدود کردن بعضی از زیاده روی های سرمایه فراملی عمل نموده باشد، اما از سال 1930 تا به امروز همکاری چند جانبه ای وجود نداشته است. تنها شکل مؤثر هماهنگی بین المللی به وسیله بانکهای مرکزی ای تأمین می گردد که پول فراوانی در اختیار دارند. هر تلاشی برای افزایش نرخ بهره بیش از سطح عادی، موجب هراس بازار سهام و نتیجه ای عکس می گردد.

اما این همه داستان نیست. دلیل اینکه دولت انگلستان مبلغ زیادی پول را به خدمات درمانی، یارانه های دستمزد، حمایت از خود اشتغالی و مشاغل کوچک اختصاص داده، این است که همه آنها فقط قبل از وقوع بحران می توانستند خود را مدیریت نمایند.

ضعیف ترین دهه برای رشد دستمزد واقعی از قرن نوزدهم بدین معناست که میلیون ها کارگر تنها یک روز از پرداخت فاصله دارند. برای بیشتر افراد، خود اشتغالی یک مبارزه روزمره برای ایجاد حداقل های زندگی است. مشاغل کوچک مانند رستوران های خانوادگی در حاشیه فعالیت می نمایند. برای آنها، بازپرداخت وام دولتی حتی با فرض اینکه بتوانند آن را بگیرند، همه سودشان برای دو سال آینده را از بین می برد.

بعضی به طور جدی اعتقاد دارد از آنچه که پیش تر در سراسر دنیا رخ داده درس های لازم گرفته نشده است. چین در عید سال نو به سازمان بهداشت دنیای هشدار داد که ممکن است مسئله ای داشته باشد. این یک عمل جنون آمیز خواهد بود که سال 2020 را به عنوان یک انحراف از بین ببریم و فرض کنیم همه چیز به حالت عادی برگردد.

بعضی از تغییرات اجتناب ناپذیر به نظر می رسند. شرکت ها به دلیل اختلال ناشی از بیماری همه گیر، زنجیره های عرضه خود را کوتاه تر می نمایند. همزمان برای سیستمهای درمانی باید پول اضافی پرداخت گردد تا بتوانند با ظرفیت بیشتری کار نمایند. کووید-19 بسیاری از کشورها از جمله انگلیس را در معرض خطر به لحاظ کاهش فراوری داخلی و تکیه بسیار زیاد به خدمات مالی دولتی قرار داده است.

همزمان اصلاحات دیگر سخت تر به نظر می رسند. برای مدیریت مبارزه با بیماری همه گیر کووید-19 و به حداقل رساندن آسیب های مالی ناشی از آن، احتیاج به یک سیستم بین المللی قوی تری هست. هیچ کشوری علیرغم آنچه که دونالد ترامپ ممکن است فکر کند، رویکردی جداگانه برای مقابله با این بیماری ندارد.

پایان، شوک ناشی از بحران بانکی آنقدر عظیم نبود که بتواند تغییرات واقعی را ایجاد کند. این ممکن است متفاوت باشد. دولت ها متفق القول در بازار آزاد مانند انگلستان هنوز مسیری طولانی را برای ملی کردن بازارهای کار خود طی ننموده اند، آنها تنها به دلیل اینکه اقتصادهایشان ذاتا شنماینده است این کار را نموده اند. بهترین استدلال در خصوص کنترل سرمایه، مالیات بر دارایی و یک توافق نامه سبز جدید این است که آنها در زمان بعدی بحران، اقتصاد را مقاوم تر سازند چرا که احتمالا بحران های دیگری هم در آینده وجود خواهند داشت.