ساخت پالایشگاه سودآوراست، تحقیق و توسعه درصنعت پالایش از92متوقف شد - لیسون

در این راستا شهاب الدین متاجی، مدیر سابق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش در مصاحبه با خبرنگاران درباره توانمندی داخلی برای ساخت تجهیزات پالایشی گفت: حدود 65 درصد تجهیزات پالایشگاه های ما در داخل ساخته می­ گردد ولی ممکن است مواد اولیه همین تجهیزات که یک نوع آلیاژ خاص است از خارج از کشور وارد گردد تا برج­ ها یا ظروف تحت فشار با یاری این آلیاژ­ها ساخته گردد ولی با این وجود 65 تا 70 درصد می ­تواند ساخت داخل باشد و 30 درصد بقیه به وسیله واردات تامین گردد.

وی در ادامه شرح داد: این 30 درصد شامل تجهیزاتی می گردد که در موارد استثنایی مورد استفاده می گیرند، بنابراین برای ما به صرفه نیست که آنها را داخلی سازی کنیم. در عین حال تکنولوژی ساخت برخی از قطعات در انحصار چند کشور است. برای مثال یک پمپ خاص و یا کمپرسور خاصی وجود دارد که تعداد محدودی سازنده در جهان توان ساخت آن را دارند.

متاجی در مورد ضرورت ساخت پالایشگاه و فراوری فرآورده های نفتی برای تسهیل فروش نفت در زمان تحریم گفت: توسعه صنایع پالایشی داخلی یکی از راهکارهای مقابله با تحریم های نفتی است، علاوه بر این ما می توانیم در پالایشگاه ­های خارجی نیز سرمایه ­گذاری کنیم و در زمان تحریم­ نفت خام خود را به آن ها بفروشیم. اما اخیراً اخباری در هند منتشر شده که با وجود اینکه هند در این پالایشگاه ها سهام داشته است، در دوران تحریم باز هم این پالایشگاه ها حاضر نشدند نفت هند را خریداری نمایند. با این حال به طور کلی سرمایه گذاری در پالایشگاه های خارج از کشور به عنوان یک مقصد صادراتی مشروط به همکاری سایر سهام داران آن امر قابل قبولی است.

مدیر سابق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ادامه داد: برای نمونه در کشوری مانند انگلستان نمی توان چنین ریسک و سرمایه گذاری کرد. زیرا اکثر کار­ها در آنجا توسط شرکت ­های خصوصی انجام می ­گیرد و این شرکت ­ها هم با آمریکا ارتباط دارند به این ترتیب نمی گردد به آنها اتکاء کرد. چون نگران واکنش های آمریکا در دوران تحریم هستند و احتمالا حاضر به همکاری با ما در دوران تحریم نخواهند بود.

پالایشگاه ها را مدرنیزه کنیم

متاجی با رد شائبه عدم سوددهی پالایشگاه ها گفت: پالایشگاه سازی صنعتی سودده است و ما نمی ­توانیم بگوییم پالایشگاه ذاتاً سود آور نیست بلکه می­ گردد پالایشگاه ­هایی با طراحی و فناوری مناسب طراحی کرد که سود آور باشد و اگر پالایشگاه­ های قدیمی در شرایط جدید سود آور نیست می ­گردد آنها را با مدرن سازی، به پالایشگاه سود آور تبدیل کرد.

مدیر سابق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش با اشاره به راه های دستیابی به تکنولوژی مورد احتیاج برای به روزرسانی پالایشگاه های کشور گفت: تکنولوژی در جهان قابل خرید است و هر تکنولوژی را که بخواهیم می ­توانیم تهیه کنیم مانند کالاهای معمولی که تکنولوژی آنها قابل خرید است. بعضی شرکت ­ها در شرایط تحریم تکنولوژی خود را به ما نمی­ فروشند ولی از راه­ های دیگری می ­توان آن تکنولوژی را به دست آورد یا به وسیله استفاده از روش ­های مشابهی که در کشور وجود دارد مانند مهندسی معکوس می توان به آن دست یافت. بنابراین روند به دست آوردن تکنولوژی ممکن است سرعت کار را کُند کند ولی مانع کار نیست.

وی در ادامه به ریشه یابی مسائل کنونی صنعت پالایشی کشور پرداخت و گفت: یکی از ریشه­ های مسائل فعلی این است که ما در زمینه پژوهش و فناوری در صنعت پالایش کار مهمی انجام نداده ­ایم. در سال 94 کلیه فرآیند­های پالایشی که احتیاج به دانش تحت لیسانس داشتند دسته بندی و به دانشگاه­ های معتبر واگذار شد ولی متأسفانه از آن سال تا کنون حرکتی انجام نشده است. یعنی اگر ما در سال 94 حرکت می ­کردیم مطمئناً ظرف 3 سال به پیشرفت های زیادی دست پیدا می­ کردیم. البته اکنون هم دیر نشده است و می ­توانیم روی آن ایده­ ها کار کنیم و به نتیجه برسیم.

متاجی ادامه داد: ما احتیاج داریم که حتی اگر در شرایط تحریم نباشیم، در زمینه پژوهش و فناوری کار کنیم. زیرا در ایران تعداد زیادی فارغ ­التحصیل و متخصص صنعت پالایشی وجود دارد که این افراد قادر هستند با تخصص خود سیستم ­هایی را طراحی نمایند که باعث پیشرفت کشور گردد. بنابراین ما چه در شرایط تحریم و غیر از آن، باید به پژوهش و فناوری در صنعت پالایش اهمیت بدهیم که متأسفانه این کار را نمی کنیم. ما بالقوه می­ توانیم روی فناوری و پژوهش کار کنیم و دانشی که فناوری به آن متکی است را به­ دست آوریم و خود صاحب فناوری شویم ولی این کار احتیاج به برنامه ریزی و حمایت و اراده دارد ولی فعلاً ما به فناوری که بتوان در جهان عرضه کرد دست پیدا نکرده ایم .