قوز قرنیه؛ علل، علائم و راه های درمان آن - لیسون

چه عاملی باعث قوز قرنیه یا کراتوکونوس می گردد؟

فیبر های کوچک پروتئینی در چشم موسوم به کلاژن به شما یاری می نمایند تا قرنیه را در جای خود نگه دارید و از برآمده شدن آن جلوگیری مینمایند. هنگامی که این فیبر ها ضعیف می شوند، نمی توانند شکل قرنیه را حفظ نمایند و قرنیه به تدریج، بیشتر شکل مخروطی به خود می گیرد.

کراتوکونوس به علت کاهش آنتی اکسیدان های محافظتی در قرنیه ایجاد می گردد. سلول های قرنیه مانند اگزوز ماشین، محصولات زیان آوری را فراوری می نمایند. به طور معمول، آنتی اکسیدان ها این محصولات زیان آور را از بین می برند و از فیبر های کلاژن محافظت می نمایند. اگر سطح آنتی اکسیدان ها پایین باشد، کلاژن ضعیف می گردد و قرنیه برآمده میگردد.

به نظر می رسد کراتوکونوس ارثی باشد. اگر دچار این مشکل هستید و فرزند دارید، بهتر است معاینه چشم های فرزندتان را از سن 10 سالگی آغاز کنید. این شرایط در افراد مبتلا به مسائل خاص پزشکی، از جمله شرایط خاص آلرژیک، سریع تر پیشرفت می نماید. قوز قرنیه می تواند با مالیدن مزمن چشم نیز مرتبط باشد.

کراتوکونوس معمولا در سنین نوجوانی آغاز می گردد. اما می تواند در دوران کودکی یا تا سن 30 سالگی نیز آغاز گردد. این بیماری ممکن است در افراد بالای 40 سال و بیشتر نیز رخ دهد، اما در این سنین کمتر شایع تر است.

تغییرات در شکل قرنیه ممکن است به سرعت رخ دهند یا ممکن است طی چندین سال رخ دهند. این تغییرات می توانند منجر به تاری دید، درخشش و تماشا هاله نور در شب و تماشا نور به صورتی خطی شوند.

تغییرات می توانند در هر زمانی متوقف گردد، یا می توانند چندین دهه ادامه داشته باشند. هیچ راهی برای پیش بینی پیشرفت این بیماری وجود ندارد. در بیشتر افراد مبتلا به کراتوکونوس، در نهایت هر دو چشم مبتلا میشوند، اگر چه همواره شرایط یکسانی ندارند. قوز قرنیه معمولا ابتدا در یک چشم و بعد در چشم دیگر ایجاد می گردد.

در شرایط کراتوکونوس شدید، کشش فیبر های کلاژن می تواند منجر به زخم شدید گردد. اگر پشت قرنیه پاره گردد، می تواند متورم گردد و چند ماه طول بکشد تا تورم از بین برود. این شرایط اغلب باعث زخم بزرگ قرنیه می گردد.

آیا قوز قرنیه یا کراتوکونوس می تواند به بینایی آسیب وارد کند؟

تغییرات در قرنیه ممکن است تمرکز را بدون عینک و یا لنز های تماسی برای چشم غیرممکن سازد. در حقیقت، اگر شرایط شدید باشد، برای بازگرداندن بینایی ممکن است پیوند قرنیه لازم باشد.

جراحی اصلاح بینایی لیزری - LASIK - برای افرادی که مبتلا به کراتوکونوس هستند، خطرناک است، زیرا می تواند قرنیه را تضعیف کند و بینایی را بدتر کند. حتی اگر فردی به مقدار اندکی کراتوکونوس داشته باشد، نباید جراحی LASIK را انجام دهد.

کراتوکونوس چگونه تشخیص داده می گردد؟

کراتوکونوس از دو طریق بینایی را تغییر می دهد:

از آنجا که شکل قرنیه از شکل کروی به شکل مخروطی تغییر می یابد، سطح صاف تبدیل به سطح موج دار می گردد. این مشکل آستیگماتیسم نامنظم نامیده می گردد.

از آنجا که جلو قرنیه بزرگتر میگردد، دید به سمت نزدیک بینی گرایش پیدا میکند. به این معنی که فقط اشیاء نزدیک می توانند به وضوح دیده شوند. هر چیزی که خیلی دور باشد، تار دیده میگردد.

چشم پزشک در طول معاینه چشم ممکن است متوجه علائمی گردد. شما نیز ممکن است علائمی را که میتوانند ناشی از کراتوکونوس باشد، ذکر کنید. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

• تغییر ناگهانی بینایی در یک چشم
• دوبینی هنگامی که فقط با یک چشم نگاه کنید
• عدم وضوح اشیاء دور و نزدیک
• تماشا هاله ای از نور در اطراف چراغ های روشن
• تماشا نور به صورت خطی
• مشاهده تصاویر شبح مانند دوتایی یا سه تایی
• مشکل در رانندگی کردن به علت تاری دید، به ویژه در شب

برای اینکه مطمئن شوید که کراتوکونوس دارید، پزشک باید مقدار قرنیه را مقدار گیری کند. چندین روش متفاوت وجود دارد که می توان این کار را انجام داد.

رایج ترین روش توپوگرافی قرنیه است که گرفتن عکس از قرنیه و تجزیه و تحلیل آن در عرض چند ثانیه می باشد. بچه هایی که والدین آن ها مبتلا به کراتوکونوس هستند بعد از 10 سالگی باید هر ساله قرنیه آن ها به وسیله پزشک آنالیز گردد.

حتی اگر توپوگرافی قرنیه کودک شما طبیعی باشد، انجام این آزمایش به صورت سالانه همچنان حائز اهمیت است. ممکن است تغییرات ظریفی در طول زمان وجود داشته باشند که نشان دهند بیماری آغاز شده است. با آزمایشات سالانه، پزشک می تواند، نتایج را برای شناسایی این تغییرات مقایسه کند.

چگونه کراتوکونوس درمان می گردد؟

درمان معمولا با عینک نو آغاز می گردد. اگر عینک بینایی کافی فراهم نیاورد، ممکن است لنز های تماسی، معمولا لنز های تماسی سخت دارای قابلیت نفوذ گاز، توصیه گردد. در موارد خفیف، عینک های نو معمولا می توانند دید را بهتر نمایند. هر چند در نهایت، احتمالا استفاده از لنز های تماسی یا درمان های دیگر برای تقویت قرنیه و بهبود دید ضروری هستند.

درمانی تحت عنوان پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه (Collagen Cross-Linking یا CXL) اغلب به جلوگیری از بدتر شدن شرایط یاری میکند. روش گذاشتن حلقه داخل قرنیه یا Intacs گذاشتن قطعات نیم دایره در زیر سطح قرنیه است تا شکل مخروطی را کاهش دهد و بینایی را بهبود بخشد.

یک روش لیزر ویژه موسوم به PTK می تواند ناهمواری های سطح قرنیه را صاف کند و باعث بهبود راحتی لنز تماسی گردد.

اگر عینک ها و لنز های تماسی، بینایی پایدار با کیفیت خوب را فراهم نیاورند، قدم بعدی پیوند قرنیه خواهد بود این روش شامل برداشتن مرکز قرنیه و جایگزینی آن با قرنیه اهدا نماینده است که در جای آن قرار می گیرد.

پ