راه تازه بنجل های خارجی برای حضور در فوتبال ایران!
به گزارش لیسون، دستورالعمل حضور خارجی ها در فوتبال ایران اشکالاتی دارد که یکی از موارد آن سهولت قوانین برای بازیکنان شاغل در قاره اروپاست. این اشکال باعث می گردد که بازیکنان بی کیفیت خارجی به وسیله این قاره به راحتی مجاز به حضور در فوتبال ایران شوند.
به گزارش خبرنگاران، فدراسیون و سازمان لیگ فوتبال برای جلوگیری از ورود بازیکنان و مربیان بی کیفیت خارجی و ایجاد مانعی برای بی پروایی باشگاه ها در جذب خارجی ها که منجر به باز شدن پرونده های متعدد شکایات این بازیکنان و مربیان در کمیته انضباطی فیفا شده بود، پس از اجرای یک ساله قانون ممنوعیت جذب خارجی ها اقدام به وضع دستورالعملی برای ورود دوباره خارجی ها به فوتبال ایران کرد تا چارچوب جدیدی برای باشگاه ها ایجاد نموده باشد.
در این دستورالعمل شرایط حضور بازیکنان شاغل در آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا سخت تر شده اما قوانین در خصوص بازیکنان شاغل در اروپا سهل تر گرفته شده که به خاطر چند لیگ معتبر این قاره است. با این حال نکاتی در این بخش مربوط به قاره اروپا وجود دارد که نشان می دهد راه ورود بنجل ها با ملیت هایی از تمامی قاره ها از راه اروپا هموار است و فقط شاید راهشان دورتر گردد.
سطح لیگ های بند 2
پس از این که در بند یک پنج لیگ معتبر اروپایی سابق (در حال حاضر لیگ پرتغال به جای لیگ فرانسه پنجمین لیگ معتبر اروپاست) مجزا شد و هر بازیکن صرف این که در یک بازی رقابت های لیگ یا حذفی این پنج کشور (انگلیس، اسپانیا، ایتالیا، آلمان و فرانسه) حضور داشته باشد، می تواند به لیگ ایران بیاید، در بند دوم نام چند کشور آورده شده که قانون درباره آن ها سخت تر در نظر گرفته شده و بازیکنان حاضر در این کشورها در صورتی که مجموعا هشت بازی در بالاترین سطح لیگ و جام حذفی انجام داده باشند، مجاز به حضور در لیگ ایران هستند. در بند دو صندلی تیم سابق در لیگ آن کشور اهمیتی ندارد.
اما آیا لیگ کشورهایی که در بند دو آمده اعتبار کافی را دارند؟ در ادامه رنکینگ لیگ این کشورها در بین 55 لیگ اروپایی با استناد به رنکینگ اعلام شده از سوی یوفا را مشاهده می کنید؛ رنکینگی که نشان می دهد لیگ چهار کشور از 26 کشور مذکور در بین 15 لیگ سطح پایین اروپا محسوب می شوند.
| نام کشور | رتبه |
| پرتغال | 5 |
| بلژیک | 13 |
| دانمارک | 22 |
| سوئیس | 14 |
| کرواسی | 15 |
| هلند | 7 |
| اسکاتلند | 8 |
| سوئد | 20 |
| لهستان | 28 |
| اتریش | 9 |
| اوکراین | 11 |
| صربستان | 12 |
| ترکیه | 18 |
| روسیه | 10 |
| یونان | 21 |
| جمهوری چک | 17 |
| جمهوری ایرلند | 39 |
| ولز | 49 |
| رومانی | 25 |
| مجارستان | 26 |
| اسلواکی | 29 |
| نروژ | 19 |
| ایرلند شمالی | 40 |
| ایسلند | 51 |
| فنلاند | 42 |
| بوسنی و هرزگوین | 35 |
علت رخ دادن چنین اشتباهی از سوی قانون گذاران فوتبال ایران این است که آن ها در اعلام اسامی این 26 کشور به جای استناد به رنکینگ لیگ های این کشورها به رنکینگ تیم های ملی این کشورها استناد کردند و از بین 31 تیم ملی برتر اروپایی، پنج کشور آلمان، انگلیس، ایتالیا، اسپانیا و فرانسه را جدا کردند و در بند یک آوردند و 26 کشور به جای مانده را در بند 2 آورده اند. آیا برای این افراد سوال نشده که چه تعداد از بازیکنان ملی پوش این 26 کشور در لیگ کشورهای خودشان بازی می نمایند؟ آیا برایشان سوال نشده که چرا سوانسی به اسم بهترین تیم کشور ولز به جای بازی در لیگ کشورش (رنکینگ 49 در بین 55 لیگ اروپایی) در لیگ انگلیس بازی می نماید؟
سهولت حضور در لیگ ایران به وسیله بند 3
در بند 3 درباره باقی کشورهای اروپایی که در بند یک و 2 ذکر نشده، شرح داده شده اما تنها تفاوت بند 3 نسبت به بند 2 این است که تیم سابق بازیکن باید جزو 6 تیم برتر آن کشور باشد. با نگاهی به تعداد تیم های لیگ 20 لیگ سطح پایین اروپایی متوجه می شویم که تعداد تیم ها بین 7 و 12 متغیر است (به جز لوکزامبورگ با 16 تیم). یعنی یک بازیکن لازم نیست عضو بهترین تیم های این کشورها باشد بلکه در سخت ترین حالت که مربوط به لیگ 12 تیمی می گردد با عضویت در تیمی میانه جدولی و حضور هشت بازی در دو سال مجاز به حضور در لیگ ایران است یا برای مثال بازیکنی از لیگ لیختنشتاین که با هفت تیم برگزار می گردد، فقط نباید عضو تیم قعرنشین باشد و حداقل در هشت بازی لیگ و حذفی حضور داشته باشد تا بتواند در لیگ ایران حضور پیدا کند.
اما باز هم اشکال این بند، لیگ لیختنشتاین نیست. مشکل این است که حتی بازیکن تیم صدرنشین لیگ سن مارینو، آندورا، مونتنگرو، جبل الطارق، ایسلند، استونی، ولز، لیختنشتاین، مقدونیه شمالی، گرجستان، مالت، جزایر فارو، ارمنستان، فنلاند، آلبانی، ایرلند شمالی، جمهوری ایرلند، کوزوو، لتونی، لوکزامبورگ و بوسنی چه چیزی می توانند به فوتبال ایران اضافه نمایند که بازیکنان داخلی نمی توانند؟
به گزارش خبرنگاران، قانون گذاران فوتبال ایران ضمن این که باید به جای استناد به رتبه بندی تیم های ملی کشورهای اروپایی به رتبه بندی لیگ هایشان دقت می کردند، باید براساس همین رتبه بندی راجع به لیگ های سطح پایین اروپایی قوانین سخت گیرانه ای مانند قوانینی که برای لیگ کشورهای آفریقایی در نظر گرفتند، اعمال می کردند که متاسفانه این اتفاق رخ نداده است. بعلاوه ذکر این نکته که منظور از انجام بازی در قوانین سازمان لیگ، انجام بازی کامل نیست و به همین علت یک بازیکن می تواند با حضور حداقلی در هشت مسابقه طی دو فصل تاییدیه این بخش را برای خودش بگیرد.
منبع: خبرگزاری ایسنا